ഉറക്കം

ഇന്ന് വൈകുന്നേരം, കോളേജില്‍ നിന്ന് വരുമ്പോള്‍ ബസ്സിലിരുന്ന് നന്നായി ഉറങ്ങിപ്പോയി. എല്ലാ ദിവസവും ഉറങ്ങാറുണ്ടെങ്കിലും, ഇന്ന് എടപ്പാളിലെ ഗതാഗതക്കുരുക്കിലെ വാഹനങ്ങളുടെ ബഹളം കേട്ടാണ് ഉണര്‍ന്നത്. അല്ലെങ്കില്‍ അതില്‍ തന്നെ യാത്ര തുടര്‍ന്നേനെ എന്നെനിക്ക് തോന്നുന്നു.

             ഉറക്കം - എല്ലാവര്‍ക്കും വളരെ ഇഷ്ടമുള്ള ഒന്നാണല്ലോ... നല്ല മഴയുള്ള ദിവസങ്ങളില്‍ രാവിലെ ഉണര്‍ന്നതിന് ശേഷം, ഒന്നു കൂടെ പുതച്ചു മൂടി കിടന്നുറങ്ങാന്‍ ആര്‍ക്കാണിഷ്ടമില്ലാത്തത് ? ഉച്ചയ്ക് നല്ലൊരു ഊണ് കഴിച്ചതിന് ശേഷം, ഒന്നൊരുറങ്ങിയാല്‍ കിട്ടുന്ന സുഖം നല്ലൊരു അനുഭവമാ‍ണല്ലോ.... ഇങ്ങനെ ഉറക്കത്തെ കുറിച്ചാലോചിച്ചപ്പോള്‍ സുഹൃത്തുക്കള്‍ക്കും കുടുംബാംഗങ്ങള്‍ക്കുമെല്ലാം ഉറക്കത്തില്‍ സംഭവിച്ച ചില നല്ല രസകരമായ മുഹൂര്‍ത്തങ്ങള്‍ ഓര്‍മ്മ വന്നു.

            ആദ്യം എനിക്കോര്‍മ്മ വരുന്നത് എന്റെ കസിന്‍ അപ്പു (ശരത്) വിനെക്കുറിച്ചാണ്. അപ്പു മദ്രാസില്‍ പഠിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന കാലത്ത് ഒരിക്കല്‍ നാട്ടിലേയ്ക്ക് വരുന്ന സമയം ആയിരുന്നു. സാധാരണയിലും വളരെ നേരത്തെ തൃശ്ശൂരില്‍ എത്തുന്ന ഒരു രാത്രികാല ട്രെയിനില്‍ ആയിരുന്നു ടിക്കറ്റ് റിസര്‍വ്വ് ചെയ്തിരുന്നത്. പക്ഷെ, വണ്ടി തൃശ്ശൂരില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ ഉറക്കത്തില്‍ പെട്ടതിനാ‍ല്‍ അപ്പു അറിഞ്ഞില്ല. വീട്ടിലെത്തേണ്ട സമയമായിട്ടും ആളെ കാണാനില്ല. വണ്ടി വന്നിട്ടില്ലേ എന്ന്  തൃശ്ശൂര്‍ റെയില്‍വേ സ്റ്റേഷനിലേയ്ക്ക് വിളിച്ച് ചോദിച്ചപ്പോള്‍ വണ്ടി കൃത്യസമയത്ത് പോയല്ല്ലോ‍ എന്ന മറുപടി ആണ് കിട്ടിയത്. അപ്പുവിനെ മൊബൈലില്‍ വിളിച്ചിട്ട് കിട്ടുന്നുമില്ല. അങ്ങനെ, ഒരു രണ്ട് - മൂന്ന് മണിക്കൂര്‍ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അപ്പു ഇങ്ങോട്ട് വിളിച്ചു. അപ്പോ‍ഴേയ്ക്കും വണ്ടി കോട്ടയത്ത് എത്തിയിരുന്നത്രെ. ഒന്ന് കൂടെ ഉറങ്ങിയിരൂന്നെങ്കില്‍ തിരുവനന്തപുരത്ത് എത്താമായിരുന്നു എന്നൊക്കെ ഞങ്ങളന്ന് പറഞ്ഞു......

                     എന്റെ മറ്റൊരു കസിന്‍ - അനുട്ടന്‍ (ശ്രീജിത്ത്), രാവിലെ ഒരു അഞ്ചര മണിയ്ക്ക് അലാറം വെക്കും. പക്ഷെ, മൊബൈല്‍ അലാറം അടിച്ച് അതിലെ ബാറ്ററി തീരാറായിട്ടാണത്രെ എണീക്കാറുള്ളത്. അലാറം അടിക്കുന്നതിനൊപ്പം ഉറങ്ങുന്ന ആളെ തല്ലി ഉണര്‍ത്തുന്ന ഒരു യന്ത്രം വാങ്ങിയാല്‍ കൊള്ളാം എന്നൊക്കെ പറയാറുണ്ട്. ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ മടിയന്‍ മൊബൈലിലെ Snooze കണ്ടുപിടിച്ച ആളാവാന്‍ സാധ്യതയുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞ് ദീപു അയച്ച ഒരു മെസ്സേജാണ് എനിക്കിപ്പോള്‍ ഓര്‍മ്മ വരുന്നത്.

                    ദീപുവിനെക്കുറിച്ച് പറയാതിരിക്കാന്‍ പറ്റില്ല. ഞങ്ങള്‍ ഒരുമിച്ചാണ് ബി.ടെക്കിന് പഠിച്ചത്. ഞങ്ങള്‍ മിക്കവാറും അടുത്താണ് പഠിക്കുന്ന കാലത്ത് ക്ലാസില്‍ ഇരുന്നിരുന്നത്. ദീപു ഉറങ്ങാത്ത പിരിയഡുകള്‍ വളരെ കുറവായിരുന്നു. രാത്രി മുഴുവന്‍ കമ്പ്യൂട്ടറിന് മുന്‍പില്‍ ഇരുന്ന് പകല്‍ ക്ലാസില്‍ വന്ന് ഉറങ്ങിയിരുന്ന ദീപുവിനെ ഞാനാണ് നാല് കൊല്ലം ക്ലാസില്‍ ഇടക്കിടെ വിളിച്ചുണര്‍ത്തിയിരുന്നത്.

                    എന്റെ ഏട്ടന്‍ തിരുവനന്തപുരത്ത് പഠിച്ചിരുന്ന കാലം. പഠിക്കുന്നതിനിടയില്‍ ഉറങ്ങിപ്പോയി. കറന്റ് പോയതിനാല്‍ മേശയുടെ മുകളില്‍ മെഴുകുതിരി കത്തിച്ചുവെച്ചിരുന്നു. പഠിക്കുന്നതിനിടയില്‍ ഉറങ്ങിപ്പോയി. മെഴുകുതിരി കത്തിത്തീര്‍ന്ന് അത് മേശമുകളിലേയ്ക് കത്തിപ്പിടിച്ചതിന് ശേഷമാണ് അറിഞ്ഞത്. പിന്നീടൊരിക്കല്‍, ജോലി ചെയ്യുന്ന കാലത്ത് വീട്ടില്‍ വന്ന് കസേരയില്‍ ഇരുന്നുറങ്ങിപ്പോയി. രാത്രി ഉണര്‍ന്ന്, കിടക്കാന്‍ വേണ്ടിപ്പോയപ്പോള്‍ തട്ടിത്തടഞ്ഞ് വീണ് പരിക്കുപറ്റുകയും ചെയ്തു.

                  ഉമേഷ് എന്റെ മറ്റൊരു ബന്ധു ആണ്. ചെറുപ്പത്തില്‍ ഒരിക്കല്‍ നേരത്തെ ഉറങ്ങിപ്പോയി. ഉമേഷിനോട് ഭക്ഷണം കഴിക്കേണ്ടെ എന്ന് ചോദിച്ചപ്പോള്‍ “എനിക്കിപ്പോള്‍ എല്ലാവരുടേയും മുടി മുറിക്കണം” എന്നാണ് പറഞ്ഞത്. അല്‍പ്പം കഴിഞ്ഞ് ഫോണ്‍ ശരിക്ക് വര്‍ക്ക് ചെയ്യാത്തതിനാല്‍ എന്ത് ചോദിക്കണം എന്ന് ചോദിച്ചപ്പോള്‍ “ഫോണിന്റെ ട്യൂബ് തിരിച്ചാല്‍ മതി “ എന്നാണ് പറഞ്ഞത്. ഫോണിന്റെ ട്യൂബ് എന്ന ഭാഗം ഞങ്ങളൊക്കെ അന്ന് ആദ്യമായിട്ടാണ് കേട്ടത്.

              ഇനി എന്നെക്കുറിച്ചു തന്നെ പറയാം. പണ്ട്, കുട്ടിക്കാലത്ത് “ഹിറ്റ്ലര്‍” എന്ന സിനിമ കാണാന്‍ ഞങ്ങളെല്ലാവരും കൂടെ പോയി. തിരിച്ച് വന്നതിന് ശേഷം രാത്രിയില്‍ ഉറക്കത്തില്‍ ഞാന്‍ ആ സിനിമയിലെ ഡയലോഗുകള്‍ പറഞ്ഞത്രെ.  പിന്നീടൊരിക്കല്‍, ഒരു ദിവസം രാത്രി 8 മണിയായപ്പോള്‍ എന്നെ കാണാന്‍ ഇല്ല. എന്നെ അമ്മ അന്വേഷിച്ച് അടുത്ത വീ‍ട്ടില്‍ വരെപോയി.  ഞാന്‍ മറ്റൊരു മുറിയില്‍ കിടന്നുറങ്ങുന്ന വിവരം കുറച്ച് കഴിഞ്ഞാണ് അമ്മ അറിഞ്ഞത്.

             ഇനി ഈ പോസ്റ്റ് അവസാനിപ്പിക്കാം എന്ന് കരുതിയതാണ്. ഓണ്‍ലൈന്‍ ഉള്ളവര്‍ ആരൊക്കെ എന്ന് തുറന്നിട്ടിരിക്കുന്ന ജി.മെയിലില്‍ ഞാന്‍ നോക്കി. എന്റെ കൂടെ എം.ടെക്കിന് പഠിച്ച നോബി ഓണ്‍ലൈന്‍ ഉള്ളത് കണ്ടു. അപ്പോഴാണ് മറ്റൊരു സംഭവം ഓര്‍മ്മ വന്നത്. എം.ടെക്കിന് പഠിക്കുന്ന കാലത്ത് ആദ്യത്തെ പരീക്ഷാക്കാലം. എം.ടെക്കിന് പഠിക്കുന്നവര്‍ക്ക് ഹോസ്റ്റലില്‍ സിംഗിള്‍ റൂം ആണ്. എല്ലാവരും തകര്‍ത്ത് പഠിക്കുകയാണ്. അതിനിടയില്‍ എന്റെ റൂമിന്റെ തൊട്ടടുത്ത റൂമിലെ നോബിയെ മറ്റൊരു സുഹൃത്തായ അശ്വിന്‍ വിളിക്കുന്നത് കേട്ടു. നോബി വിളി കേള്‍ക്കുന്നില്ല. അശ്വിന്‍ വിളിക്കുന്നത് കേട്ട് എല്ലാവരും എണീ‍റ്റ് വന്നു. നോബി മാത്രം എണീ‍ക്കുന്നില്ല. വാതിലിന് മുകളില്‍ ഉള്ള അഴികളിലൂടെ എത്തിനോക്കിയപ്പോള്‍ കട്ടിലില്‍ മലര്‍ന്ന് കിടക്കുന്നു നോബി. കുറെ വിളിച്ച് നോക്കി. ഒരു രക്ഷയുമില്ല. എണീക്കുന്നില്ല. അവസാനം കിഷോര്‍ കൊപ്പരപ്പു എന്ന ആന്ധ്രാക്കാരനായ ഞങ്ങളുടെ മറ്റൊരു ക്ലാസ് മേറ്റ് അല്‍പ്പം സാഹസികമായി എന്റെ റൂമിന്റെ ബാല്‍ക്കണിയില്‍ നിന്നും നോബിയുടെ റൂമിന്റെ ബാല്‍ക്കണിയിലേക്ക് കടന്നു. ഭാഗ്യത്തിന് ബാല്‍ക്കണി വാതില്‍ നോബി അടച്ചിരുന്നില്ല. നോബിയുടെ റൂമിന്റെ വാതില്‍ കിഷോര്‍ തുറന്നു തന്നു. ഞങ്ങള്‍ എല്ലാവരും കൂടെ നോബിയെ വിളിച്ചുണര്‍ത്തി. കണ്ണ് തുറന്ന നോബി ഞങ്ങളെക്കണ്ട് ഞെട്ടിപ്പോയി..........അത് പറഞ്ഞ് അവിടിരുന്ന് പൊട്ടിച്ചിരിച്ച് പഠിക്കാനുള്ള കുറെ സമയം ഞങ്ങള്‍ കളഞ്ഞു.

                ഇങ്ങനെ രസകരമായ ഓര്‍മ്മകള്‍ തല്‍ക്കാലം അവസാനിപ്പിക്കുകയാണ്. കാരണം സമയം ഇപ്പോള്‍ 11:30 കഴിഞ്ഞു. ഇനി ഉറങ്ങിയില്ലെങ്കില്‍ നാളെ രാവിലെ കോളേജില്‍ പോകാന്‍ വേണ്ടി കൃത്യസമയത്ത് എണീക്കില്ല............