ഇന്ന് 2010 ജൂലായ് 6. എന്റെ ജീവിതത്തിന് പുതിയ അര്‍ത്ഥങ്ങള്‍ കൈവന്നിട്ട് ഇന്നേയ്ക്ക് കൃത്യം ഒരു വര്‍ഷം തികയുന്നു. 2009 ജൂലായ് 6 നാണ് ഞാന്‍ തൃശ്ശൂര്‍ ജില്ലയിലെ ജ്യോതി എഞ്ചിനീയറിംഗ് കോളേജില്‍ Applied Electronics & Instrumentation വിഭാഗത്തില്‍ അദ്ധ്യാപകനായി ചേര്‍ന്നത്.
M.Tech കഴിഞ്ഞ ഉടന്‍ തന്നെ ജോലിയ്ക്ക് ചേര്‍ന്നതിനാല്‍ ഒരു വിദ്യാര്‍ത്ഥിയുടെ മനസ്സ് എന്നില്‍ നിന്ന് മാ‍ഞ്ഞുപോയിരുന്നില്ല. ഒരു അദ്ധ്യാപകന്റെ മനസ്സ് എന്നാല്‍ ഒരു വിദ്യാര്‍ത്ഥിയുടെ മനസ്സ് തന്നെയാണെന്ന് ഞാന്‍ ഇപ്പോള്‍ മനസ്സിലാക്കുന്നുമുണ്ട്. "A Good Teacher always a Good Student" എന്ന വാചകത്തിന്റെ അര്‍ത്ഥം ഞാന്‍ മനസ്സില്‍ സൂക്ഷിക്കുകയും അങ്ങനെ ആവാന്‍ ശ്രമിക്കുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ടെന്നാണ് ഞാന്‍ വിശ്വസിക്കുന്നത്.
അന്ന് രാവിലെ, ഞാന്‍ കൊയമ്പത്തൂര്‍ക്ക് പോകുന്ന കെ.എസ്.ആര്‍.ടി.സി യ്ക്കാണ് പോയത്. 8:20 ന് തന്നെ അത് കൊളപ്പുള്ളിയില്‍ എത്തിയിരുന്നു. അപ്പോള്‍ കോളേജ് ബസ്സ് കാത്തുനില്‍ക്കുന്ന സജീഷിനെ കണ്ടു. എന്നോട് കോളേജ് ബസ്സില്‍ പോകാം എന്ന് സജീഷ് പറഞ്ഞത് ഞാന്‍ ഓര്‍ക്കുന്നു. പക്ഷെ, അവിടെ ജോയിന്‍ ചെയ്യാത്തതിനാല്‍ അതില്‍ കയറാന്‍ എന്റെ മനസ്സ് അനുവദിച്ചില്ല. ഞാന്‍ തൃശ്ശൂര്‍ക്ക് പോയിരുന്ന ഒരു ബസ്സിനാണ് അവിടുന്ന് പോയത്.
രാവിലെ 9:15 മണിയാവുമ്പോഴേയ്ക്കും ഞാന്‍ അവിടെ എത്തിയിരുന്നു. ഓഫീസില്‍ Joining Report എഴുതി, പ്രിന്‍സിപ്പാളിനെ കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു. എന്നാല്‍, അപ്പോള്‍ ഒരു അവസാനവര്‍ഷ വിദ്യാര്‍ത്ഥി, അവിടെ വന്ന് ഒരു ടി.സി ആവശ്യപ്പെട്ടു. ഇപ്പോള്‍ എന്തിനാ ടി.സി എന്ന് അവിടെയിരിക്കുന്നവരപ്പോള്‍ ചോദിച്ചു. എനിയ്ക്ക് കൊയമ്പത്തൂര് അമൃതയില്‍ M.Tech ന് പ്രവേശനം കിട്ടി എന്ന് ആ കുട്ടി പറഞ്ഞു. ഇത് കേട്ടിരുന്ന അവിടെ പഠിച്ച ഞാന്‍ ആ കുട്ടിയോട് ചോദിച്ചു. “ ഏതാ ബ്രാഞ്ച് ?” - Computer Vision and Image Processing ആണ് കിട്ടിയതെന്ന് ആ കുട്ടി പറഞ്ഞു. ഞാന്‍ അത്ഭുതപ്പെട്ടു. ഞാനും അത് തന്നെയാണ് പഠിച്ചത്. ടിനു എന്ന് പേരായ ആ ഇരിങ്ങാലക്കുടക്കാരി ചിലപ്പോഴൊക്കെ ഇപ്പോഴും വിളിക്കാറുണ്ട്.
പ്രിന്‍സിപ്പാളിനെ കണ്ടതിന് ശേഷം ഞാന്‍ ഡിപ്പാര്‍ട്ട്മെന്റിലേയ്ക്ക് പോയി. അവിടെ വിവേക് സാറിനെ (Head of the Department) കണ്ടു. മൂന്നാം സെമസ്റ്റര്‍ കമ്പ്യൂട്ടര്‍ സയന്‍സിന്റെ Basic Electronics ആയിരുന്നു എനിക്കായി കരുതിവെച്ചിരിക്കുന്ന വിഷയം. ഒന്നാം വര്‍ഷ പരീക്ഷ നടക്കുന്നതിനാല്‍ ക്ലാസുകള്‍ ഒന്നും അപ്പോള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. 2 - 3 ദിവസങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം, ആദ്യമായി ഒരു യൂണിവേഴ്സിറ്റി പരീക്ഷയുടെ Invigilation Duty കിട്ടി. പരീക്ഷാഹാളില്‍, ചെന്നപ്പോളാണ് എന്റെ ജീവിതത്തിന് സംഭവിച്ച മാറ്റം ഞാന്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞത്. ഞാനൊക്കെ, ഇരുന്നിരുന്ന അതേ മാനസികാവസ്ഥയോടെ കുട്ടികള്‍ ഇരിക്കുന്നു. ചോദ്യപേപ്പറുകള്‍ കിട്ടുമ്പോള്‍ കണ്ണടച്ച് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുകയും, പിരിമുറുക്കം കുറക്കാന്‍ മുഖത്ത് ഒരു ചിരി പടര്‍ത്താന്‍ ശ്രമിക്കുന്നവരെയുമൊക്കെ കണ്ടു. അവരില്‍ എല്ലാം ഞാന്‍ എന്നെ തന്നെ ആണ് കണ്ടത്. മറ്റുള്ളവരില്‍ നിന്നും വ്യത്യസ്തമാ‍യി, ക്രിസ്തുമതവിശ്വാസപ്രകാരം ഉള്ള ഒരു ചെറിയ രൂപം മുന്നില്‍ വെച്ച് പരീക്ഷ എഴുതിയിരുന്ന ഒരു കുട്ടിയെ ഞാന്‍ പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിച്ചു. അത് മേരി റാഫേല്‍ എന്ന കമ്പ്യൂട്ടര്‍ സയന്‍സിലെ ഒരു വിദ്യാര്‍ത്ഥിനിയാണെന്ന് പിന്നീട് ആലീസ് മിസ്സ് പറഞ്ഞത് ഞാന്‍ ഓര്‍ക്കുന്നു. ഭാഗ്യത്തിന് ജ്യോതിയില്‍, പരീക്ഷാഹാളില്‍ ടീച്ചേര്‍സിന് കുടിക്കാന്‍ ചായ കൊണ്ടുവരില്ല. അത്, ടീഷോപ്പില്‍ പോയി തന്നെ കുടിക്കണം. കുട്ടികള്‍ പരീക്ഷ എഴുതുമ്പോ‍ള്‍, നമ്മള്‍ അവരുടെ മുന്നില്‍ നിന്ന് ചായ കുടിക്കുക എന്നത് എനിക്കൊരിക്കലും അംഗീകരിക്കാന്‍ കഴിയില്ല. ഞാന്‍ പഠിക്കുമ്പോള്‍, അധ്യാപകര്‍ ചായ കുടിക്കുമ്പോ‍ള്‍ എനിയ്ക്കും ഒരെണ്ണം കിട്ടിയിരുന്നെങ്കില്‍, എന്ന് ഞാന്‍ ആശിച്ചിട്ടുണ്ട്.
രാവിലെ വീട്ടില്‍ നിന്ന് “മെറിറ്റ്” ബസ്സില്‍ കുളപ്പുള്ളി വരെ പോകും. അവിടുന്ന് കോളേജ് ബസ്സിനും ആണ് പോകാറുള്ളത്. വൈകുന്നേരം കോളേജ് ബസ്സിന് പോന്നിട്ട് ഒന്നുകില്‍ റെയില്‍വേസ്റ്റേഷനില്‍ ഇറങ്ങുകയോ, അല്ലെങ്കില്‍ കുളപ്പുള്ളിയില്‍ ഇറങ്ങി, വീട്ടിലേയ്ക്ക് പോകുകയോ ആണ് പതിവ്‌. ഒരു അഞ്ചര - ആറ് മണിയോടെ വീട്ടിലെത്താറുണ്ട്. രാവിലെ, ഇതേ ബസ്സിലെ യാത്രക്കാരാണ് കുളപ്പുള്ളിയില്‍ ബേക്കറി നടത്തുന്ന, ഇവിടെ അടുത്തുള്ള അശോകേട്ടനും, കോളേജിലെ തന്നെ, വാവനൂരില്‍ നിന്നും കയറുന്ന പിഷാരോടി ഹരികൃഷ്ണന്‍ സാറും. സജീഷ്, പിഷാരോടി സാറിനെക്കുറിച്ച് ആദ്യം തന്നെ പറഞ്ഞിരുന്നു. പിഷാരോടി എന്ന് കേട്ടപ്പോള്‍, ഒരു 50 വയസ്സിന് മുകളില്‍ പ്രായമുള്ള ഒരാളെ ആണ് ഞാന്‍ ആദ്യം പ്രതീക്ഷിച്ചത് . പക്ഷെ കണ്ടപ്പോള് എന്നെക്കാ‍ളള്‍ പ്രായം കുറഞ്ഞ ആള്‍ എന്നത് രസകരമായ മറ്റൊരു കാര്യം. കോളേജ് ബസ്സില്‍ സിജോ, ജയദേവന്‍, അരുണ്‍, റിനോള്‍വ്, ഫഹാസ് എന്നീ വിദ്യാര്‍ത്ഥികളെ നല്ല സുഹൃത്തുക്കളായി കിട്ടി. സിനിമാക്കഥകള്‍ പറഞ്ഞും, ക്രിക്കറ്റ്, ഫുട്ബോള്‍ കളികളെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞും ഉള്ള യാത്ര നല്ല ഒരു അനുഭവമായി തോന്നി.
അങ്ങനെ,പരീക്ഷ ഒക്കെ കഴിഞ്ഞ്, 2009 ജൂലായ് 24 വെള്ളിയാഴ്ച, മൂന്നാമത്തെ പിരിയഡ് ആണ് ഞാന്‍ ആദ്യമായി ക്ലാസില്‍ പോകുന്നത്. ഞാന്‍ വരുന്നതിന് മുന്‍പ് ഒന്ന് രണ്ട് ക്ലാസുകള്‍ അവിടെ പോയിരുന്ന സജീഷിന് അവരോട് ഒന്ന് യാത്ര പറയണമെന്നും എന്നോട് ഒരു പത്ത് മിനുട്ട് കഴിഞ്ഞ് വന്നാല്‍ മതി എന്നും പറഞ്ഞു. അങ്ങനെ 11 മണിയോടെ ഞാന്‍ ക്ലാസില്‍ എത്തി. ആദ്യത്തെ ക്ലാസ് ആയതിനാല്‍ എല്ലാവരെയും പരിചയപ്പെട്ടു. ആരതി, ഷിജി എന്നിവരെ ആദ്യം തന്നെ, കോളേജ് ബസ്സില്‍ വെച്ച് പരിചയപ്പെട്ടിരുന്നു. സല്‍ന മിസ്സിന്റെ ഭര്‍ത്താവിന്റെ അനിയന്‍ അജയ് എന്ന വിദ്യാര്‍ത്ഥിയെക്കുറിച്ചും കേട്ടിരുന്നു. പരിചയപ്പെടല്‍ ഒക്കെ കഴിഞ്ഞ്, സിലബസ് ഒക്കെ എല്ലാവരും കണ്ടിട്ടുണ്ടോ എന്ന് ചോദിച്ചപ്പോള് - “ ഞങ്ങള്‍ അതൊക്കെ പൂജയ്ക്ക് വെച്ചിരിക്കുകയാണ് “ - എന്ന രേഷ്മ ജോസിന്റെ മറുപടി ക്ലാസില്‍ ചിരിയുണര്‍ത്തി. അങ്ങനെ വലിയ കുഴപ്പങ്ങളൊന്നുമില്ലാതെ, എല്ലാവരെയും പരിചയപ്പെട്ട് പുറത്തെത്തിയപ്പോള്‍, ജീവിതത്തില്‍ എനിയ്ക്ക് സംഭവിച്ച വലിയ മാറ്റത്തെ ഞാന്‍ പൂര്‍ണ്ണമായും തിരിച്ചറിഞ്ഞു.
പിന്നീട്, Concepts of Current and Voltage Source എന്ന ഭാഗം ആണ് ഞാന്‍ ആദ്യമായി പഠിപ്പിച്ചത്. ക്ലാസില്‍ കുട്ടികളെ ബുദ്ധിമുട്ടിക്കാതെ, പഠിപ്പിക്കണം എന്ന് ഞാന്‍ ആദ്യം തന്നെ തീരുമാനിച്ചിരുന്നു. അങ്ങനെ ചെയ്യാന്‍ കഴിഞ്ഞു എന്നാണ് ഞാന്‍ വിശ്വസിക്കുന്നത്. അവരുടെ Electronics Lab ലും ഞാന്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഞാനും, ആലീസ് മിസ്സും, നിനി മിസ്സും ആണ് ലാബില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നത്. ആദ്യത്തെ Sessional Exam വരുന്നതിന് മുന്‍പ് ഒരു Module ഞാന്‍ അവരെ പഠിപ്പിച്ചിരുന്നു. ഒരു വിധം എല്ലാവരും നന്നായി പരീക്ഷ എഴുതുകയും ചെയ്തു. ആണ്‍കുട്ടികളില്‍ നിധിനും, പെണ്‍കുട്ടികളില്‍ രഹന, മാലിനി, ഷിജി, ശ്രീലക്ഷ്മി എന്നിവരും മികച്ച മാര്‍ക്ക് നേടിയത് ഞാന്‍ ഓര്‍ക്കുന്നു. ഒരു വിധം എല്ലാവരും ആയി, ഒരു അധ്യാപകന്‍ എന്നതിലുപരി, ഒരു നല്ല കൂട്ടുകാരന്‍ ആകാന്‍ ഞാന്‍ ആത്മാര്‍ത്ഥമായി ശ്രമിച്ചിരുന്നു. ഓര്‍ക്കുട്, ചാറ്റിംഗ് എന്നിവയെല്ലാം ഇതിന് ഉപകരിക്കുകയും ചെയ്തു. ചിലര്‍, ഇതിലെല്ലാം എന്നില്‍ നിന്ന് വിട്ടുനില്‍ക്കുകയും ചെയ്തു. അതെന്തിനാണെന്ന് ഇന്നും എനിയ്ക്ക് മനസ്സിലാകുന്നില്ല.
അങ്ങനെ ക്ലാസുകളുടെ അവസാനഘട്ടത്തില്‍, ഒരിക്കല്‍ ഒരു ശനിയാഴ്ച ഒരു അവസാന പിരിയഡ് ഞാന്‍ ക്ലാസില്‍ പോയപ്പോള്‍ അവരാരും ക്ലാസില്‍ ഇല്ലായിരുന്നു. ഞാന്‍ അവരുടെ ഡിപ്പാര്‍ട്ട്മെന്റില്‍ പോയി അന്വേഷിച്ചപ്പോള്‍ അവരെല്ലാം അവിടെത്തന്നെ ഉണ്ടല്ലോ, എന്ന് അപര്‍ണ്ണാമിസ്സ് പറഞ്ഞു. പക്ഷെ, ആരെയും കാണാനില്ല്ല എന്ന് ഞാനും പറഞ്ഞു. അങ്ങനെ ഒരു 10 മിനുട്ട് കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അവരെല്ലാവരും വരുന്നുണ്ട്.. എവിടെ പോയതാണെന്ന് അശ്വതി മിസ്സ് ചോദിച്ചപ്പോള്, ക്ലാസിലെ കുട്ടികള്‍ ഡി-സോണിന് അവതരിപ്പിക്കുന്ന “ഒപ്പന” പ്രാക്ടീസ് കാണാന്‍ പോയതാണെന്നും അവര്‍ പറഞ്ഞു. അശ്വതി മിസ്സ് കുറച്ചവരെ ശാസിക്കുകയും ചെയ്തു. ക്ലാസില്‍ കയറി ഞാന്‍, അപ്പോഴത്തെ ഒരു ദേഷ്യത്തിന്, അന്നെടുക്കാന്‍ കരുതിയിരുന്ന ഒരു ടോപ്പിക്ക് തിങ്കളാ‍ഴ്ച രാവിലെ തന്നെ എഴുതി എന്റെ ടേബിളില്‍ സമര്‍പ്പിക്കാന്‍ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു. അത് മറ്റൊരു പുസ്തകത്തില്‍ ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരു ടോപ്പിക്ക് ആയിരുന്നു. അതിന്റെ പേരില്‍, കുറച്ച് പേര്‍ക്ക് കുറച്ച് ബുദ്ധിമുട്ടുകള്‍ ഉണ്ടായി എന്ന് ഞാന്‍ അറിഞ്ഞു. രഹന, അഞ്ജലി എന്നിവര്‍ അതെന്നോട് തുറന്ന് പറയുകയും ചെയ്തു. വീട്ടീലേയ്ക്ക് പോരുന്നതിനിടയില് അഞ്ജന എന്നോട് സംസാരിക്കുകയും സോറി പറയുകയും ചെയ്തു. എന്റെ ഫോണ് നമ്പര്‍ ഒക്കെ കണ്ടുപിടിച്ച് ഷിജി എന്നെ അന്ന് രാത്രി തന്നെ വിളിച്ചിരുന്നു. ഞാന്‍ അങ്ങനെ പെരുമാറാന്‍ പാടില്ലായിരുന്നു എന്ന് ഞാന്‍ ഇപ്പോള്‍ കരുതുന്നു. ഫീഡ് ബാക്ക് വാങ്ങിച്ചപ്പോള്‍ എല്ലാവരും ഇക്കാര്യം എഴുതിയിരുന്നു. എപ്പോഴും ചിരിച്ച് മാത്രം കാണുന്ന നിഖിലും കടുത്ത മമ്മൂട്ടി ആരാധകനായ വൈശാഖും ഡാന്‍സുകാരനായ പ്രതീഷും എല്ലാം ക്ലാസില്‍ ശ്രദ്ധിക്കപ്പെട്ടവരാണ്.......
അങ്ങനെ, ആദ്യം ലാബിന്റെ പരീക്ഷ ആണ് വന്നത്. റിസല്‍ട്ട് ഇത് വരെ പ്രഖ്യാപിക്കാത്തതിനാല്‍ അതിനെക്കുറിച്ച് അധികം എഴുതാന്‍ ഇപ്പോള്‍ പറ്റില്ല്ല. തിയറി പരിക്ഷ വലിയ കുഴപ്പങ്ങളില്ലാത്ത പരീക്ഷ ആയിരുന്നു. പരീക്ഷ കഴിഞ്ഞ്, അജയ് മാത്രമാണ് എന്നെ വന്ന് കണ്ടത്. പിന്നീട് മറ്റൊരു പരീക്ഷാഡ്യൂട്ടിയ്ക്ക് ചെന്നപ്പോള്‍ മാലിനിയും പരീക്ഷ എളുപ്പമായിരുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞു. മറ്റാരും പരീക്ഷയെക്കുറിച്ച് ഒന്നും തന്നെ പറഞ്ഞില്ല എന്നത് എന്നില്‍ ഒരു ചെറിയ ദു:ഖമായി ഇപ്പോഴും അവശേഷിക്കുന്നു.
നാലാം സെമസ്റ്റര്‍ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ Appied Electronics and Instrumentation Branch ന്റെ Electronics Instrumentation & Measurements ഉം Digital Electronics Lab ഉം ആയിരുന്നു കിട്ടിയത്. അവസാന വര്‍ഷ കുട്ടികളുടെ Project in Charge ഞാന്‍ ആയിരുന്നു. ഇവിടെ രണ്ട് സ്ഥലത്തും ഇത് പോലെ അടുത്ത ബന്ധം കുട്ടികളോട് സ്ഥാപിക്കാന്‍ ഞാന്‍ ശ്രമിച്ചു. പ്രൊജക്റ്റ് റിവ്യൂവും റിപ്പോര്‍ട്ടും ഒക്കെ ശരിയാക്കാന്‍ കുറച്ച് ബുദ്ധിമുട്ടി. അടുത്ത തവണ മുതല്‍ റിപ്പോര്‍ട്ട് LaTex ല്‍ ചെയ്യിക്കണം എന്ന് കരുതുന്നു.
നാലാം സെമസ്റ്ററില്‍ ആദ്യമായി ക്ലാസില്‍ പരിചയപ്പെടുമ്പോള്‍, കയ്യിലുള്ള Name List നോ‍ക്കി പേര് വിളിക്കുമ്പോള്‍, Jeswin Benni എന്ന പേര് കണ്ടു. ആണ്‍കുട്ടിയായിരിക്കും എന്ന് കരുതി പേര് വിളിച്ചപ്പോള്‍, പെണ്‍കുട്ടികള്‍ക്കിടയില്‍ നിന്നും ഒരാള്‍ എണീറ്റ് നിന്നു. അടുത്ത പേര് നോ‍ക്കിയപ്പോള്‍ അത് Jeswin C J. അത് പെണ്‍കുട്ടിയായിരിക്കുമെന്ന് കരുതിയപ്പോള്‍, അതാ ആണ്‍കുട്ടികള്‍ക്കിടയില്‍ നിന്നും ഒരാള്‍ എണീറ്റ് നില്‍ക്കുന്നു. മനസ്സില്‍ ഒരു നല്ല തമാശ ആസ്വദിച്ചതിന്റെ ചിരിയുണര്‍ത്തി. ശ്രീ.വൈലോപ്പിള്ളി ശ്രീധരമേനോന്റെ പേരക്കുട്ടി ആണ് ആ ക്ലാസിലെ ശ്രീപ്രിയ ശ്രീകുമാര്‍ എന്നത് പിന്നീടാണ് അറിഞ്ഞത്. ഇവരുടേയും മൂന്നാം സെമസ്റ്റര്‍ ഇലക്ട്രോണിക്സ് ലാബിന് ദൃശ്യമിസ്സിന്റെ എന്തോ അസൌകര്യം കാരണം ഞാന്‍ തന്നെ ആയിരുന്നു Internal Examiner.
ഒരേ പേരുള്ള കുറച്ചധികം പേര് ഈ ക്ലാസില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നത് ഒരല്‍പ്പം കൌതുകമുണര്‍ത്തി. Ann എന്നു തുടങ്ങുന്ന മൂന്ന് പേര് (Ann Jessy Jose, Ann Mary John & Ann Paul Palathingal) ക്ലാസില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നത് ആദ്യം എനിയ്ക്ക് ചെറിയ പ്രശ്നങ്ങള്‍ ഉണ്ടാക്കി. Jeswin ന്റെ കാര്യം ആദ്യം തന്നെ പറഞ്ഞല്ലോ..... Anu Anand & Anu Pius, Mary Vijaya & Mary Mol, Rahul K K & Rahul Sam, Ramya T R & Ramya M S ഇവയൊക്കെ ആദ്യം ഒരാഴ്ച എന്നെ ഒരല്‍പ്പം ബുദ്ധിമുട്ടിച്ചതൊക്കെ ഇപ്പോള്‍ ആലോചിക്കുമ്പോള്‍ ചിരിയുണര്‍ത്തുന്നു. ഇവരെക്കൂടാതെ, ഈ ക്ലാസില്‍ ഹരികൃഷ്ണന്‍ എന്ന ഹരി ഉണ്ടായിരുന്നു. ചില സമയത്ത് ഹരിയെ വിളിക്കുന്നത് കേട്ട് ഞാന്‍ എന്നെയാണോ എന്ന് ഞാന്‍ സംശയിച്ചിരുന്നു.
ക്ലാസിലെ ചില പ്രശ്നങ്ങള്‍ കാരണം, ആദ്യത്തില്‍ ഒക്കെ, അല്‍പ്പം Strict ആയി പെരുമാറേണ്ടി വന്നിട്ടുണ്ടെന്നത് സത്യം തന്നെ. പക്ഷെ, ഒരിക്കല്‍ പോലും ആരെയും ബുദ്ധിമുട്ടിക്കണം എന്ന് കരുതിയിട്ടില്ല. 02/07/2010 ന് അവരുടെ ക്ലാസുകള്‍ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ഒരു ഫീഡ് ബാക്ക് എഴുതി വാങ്ങിച്ചിരുന്നു. അല്‍പ്പം Strict ആയതിനാല്‍ എന്റെ കുറ്റങ്ങള്‍ ആയിരിക്കും അതില്‍ മുഴുവന്‍ എന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ച എന്നെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ടുള്ള കാര്യങ്ങള്‍ ആയിരുന്നു അതിലെല്ലാം...
കഴിഞ്ഞ വര്‍ഷത്തെ ക്രിസ്തുമസ് പ്രമാണിച്ച് മൂന്നാം വര്‍ഷ AEI Students (ഇപ്പൊഴത്തെ Final Years) തൃശ്ശൂരില്‍ ഉള്ള “ആകാശപ്പറവകള്‍“ എന്ന ഒരു Poor Home സന്ദര്‍ശിക്കുകയുണ്ടായി. ജീവിതപാതയില്‍ എവിടെയൊക്കെയോ വെച്ച് ഉറ്റവര്‍ കൈവിട്ട പ്രായ - ലിംഗ ഭേദമില്ലാത്ത ഒരു പാട് ആളുകള്‍ അവിടെയുണ്ട്. അവിടെ ചെന്നപ്പോള്‍ ആണ് നമ്മുടെയൊക്കെ ജീവിതം എത്ര മനോഹരം എന്ന ചിന്ത വന്നത്. ഞാനും നിധിന്‍ സാറും ECE Department ലെ ഒലീന മിസ്സും ആണ് അവരുടെ കൂടെ പോയത്. അവിടെ ചിലവഴിച്ച ഒരു ദിവസം ഒരിക്കലും മറക്കില്ല. ഇതിനായി ശ്രമിച്ച ആ വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ക്ക് എല്ലാ അഭിനന്ദനങ്ങളും.....
Department ലെ എല്ലാവരും പരസ്പരം ഒരുപാട് സഹായിച്ചിരുന്നു. സജീഷിനെ അല്ലാതെ, ആദ്യമായി പരിചയപ്പെട്ടത് ആലീസ് മിസ്സിനെ ആയിരുന്നു. അവിടെ Join ചെയ്യുന്നതിന്റെ തലേന്ന് വിവേക് സാറിനെ വിളിച്ചപ്പോള്‍ ആലീസ് മിസ്സ് ആയിരുന്നു ഫോണ് എടുത്തത്. അവിടെയുള്ള എല്ലാവര്‍ക്കും ഒരുപാട് സഹായം നല്‍കി വരുന്ന ആള്‍ തന്നെ ആണ് വിവേക് സാര്‍ എന്നുള്ളത് വളരെ പെട്ടെന്ന് തന്നെ മനസ്സിലായി. സാര്‍, ഉപരിപഠനാര്‍ത്ഥമാണെങ്കില്‍ പോലും ഇപ്പോള്‍ പോകുന്നത് ഒരു വലിയ നഷ്ടമാകും എന്ന് ഞാന്‍ കരുതുന്നു. കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന അഫ് സല്‍ സാര്‍, രഞ്ജിനി മിസ്സ്, സരിത മിസ്സ്, സജീഷ് സാര്‍ എന്നിവരും എല്ലാ സഹായങ്ങളും നല്‍കിയിരുന്നു. ഇടയ്ക്കൊക്കെ എല്ലാവരും ഇപ്പോഴും വിളിക്കാറുണ്ട്. ഇവര്‍ രണ്ട് പേരെക്കൂടാതെ രത്നന്‍ സാര്‍, നിനി മിസ്സ്, ദൃശ്യമിസ്സ്, സംഗീത മിസ്സ്, നിധിന്‍ സാര്‍, അരുണ്‍ സാര്‍, പൊന്മണി രാജ സാര്‍, കപില്‍ സാര്‍ മജീന്ദ്രന്‍ സാര്‍, രശ്മി മിസ്സ് എന്നിവരും, ഈയിടെ ജോലിയില്‍ പ്രവേശിച്ച ഷൈനു മിസ്, ലളിത മിസ്സ് എന്നിവരും എല്ലാ സഹായങ്ങളും നല്‍കാറുണ്ടെന്നുള്ളത് ഞാന്‍ സന്തോഷത്തോടെ ഓര്‍ക്കുന്നു. ഉച്ചയ്ക്ക് ഞാന്‍, നിധിന്‍ സാര്‍, മജീന്ദ്രന്‍ സാര്‍ എന്നിവര്‍ ഒരുമിച്ചാണ് ഭക്ഷണം. AEI Department Staff Tour & Faculty Development Program എന്നിവയും നല്ല ഓര്‍മ്മകളാണ്. ടൂറിനിടയില്‍ ഏട്ടന് കല്യാണത്തിന് കിട്ടിയ നല്ലൊരു വാച്ച് നഷ്ടപ്പെട്ടതും മറക്കാന്‍ കഴിയില്ല്ല.
ഇതിനിടയില്‍ എന്റെ M.Tech Project ന്റെ ഭാഗമായ ഒരു പേപ്പര്‍ ("Mid-Point Hough Transform: A Fast Line Detection Method") IEEE INDICON 2009 എന്ന ഒരു International Conference ല്‍ Accept ചെയ്തു. 2009 ഡിസംബര്‍ 18, 19, 20 എന്നീ തിയ്യതികളില്‍ അഹമ്മദാബാദില്‍ വെച്ചായിരുന്നു Conference. എന്റെ കൂടെ എന്റെ ഏട്ടനും വന്നിരുന്നു. രാഷ്ട്രപിതാവിന്റെ നാട്ടിലേയ്ക്കുള്ള ആ സന്ദര്‍ശനം നല്ല അനുഭവമായിരുന്നു.
ഡിപ്പാര്‍ട്ട്മെന്റിന്റെ Technical Fest ആയ XTRONICON 2010 ഏപ്രില്‍ 22, 23 തിയ്യതികളില്‍ വളരെ ഭംഗിയായി നടന്നതും സന്തോഷം നല്‍കുന്നു. സജീഷ് സാര്‍ ആയിരുന്നു Staff Coordinator. അവസാന വര്‍ഷ വിദ്യാര്‍ത്ഥി നവനീ‍ത് ആയിരുന്നു Student Coordinator. അതിനായി സജീഷ് നടത്തിയ പ്രയത്നം മറക്കാന്‍ കഴിയില്ല്ല. പിന്നെ, എല്ലാ Students & Staff ഒത്തൊരുമയോടെ നടത്തിയ ആ പരിപാടി ജ്യോതിയുടെ ചരിത്രത്തിലെ ചിതല്‍ പിടിക്കാത്ത ഒരു അദ്ധ്യായമായിത്തീര്‍ന്നു. National University of Singapore ലെ റോബോട്ടിക്സ് വിഭാഗം തലവന്‍ ശ്രീ. പ്രഹ്ലാദ് വടക്കേപ്പാട്ട് ആയിരുന്നു പരിപാടി ഉദ്ഘാടനം ചെയ്തത്. അദ്ദേഹവും സംഘവും അവതരിപ്പിച്ച "Robotics Show" ഒരു വലിയ വിജയമായി. Prasad EFX ടീം അവതരിപ്പിച്ച Reveal the Reel എന്ന പരിപാടിയും മറക്കാന്‍ കഴിയില്ല. Paper Presentation Contest ന് Judge ആയി എന്റെ ഏട്ടനും വന്നിരുന്നു. Add Making, Management Games, Biomedical EXPO, Gadget Expo എന്നിവയും രണ്ട് ദിവസത്തെ പരിപാടിയ്ക്ക് മിഴിവേകി. ഈ പരിപാടിയ്ക്കായി Students & Staff കാണിച്ച ഒത്തൊരുമയാണ് ഏറ്റവും വലിയ കാര്യം. ഈ പരിപാടിയ്ക്കായി ഞാനും നിധിന്‍ സാറും മൂന്ന് ദിവസം കോളേജ് ഹോസ്റ്റലില്‍ നിന്നു. രാത്രിയില്‍ Students ന്റെ ഒപ്പം കോളേജില്‍ നിന്നു. കാവി മുണ്ടും ടീ ഷര്‍ട്ടും ഇട്ട് കോളേജിലും ഡിപ്പാര്‍ട്ട്മെന്റിലും ഒക്കെ രാത്രി മുഴുവന്‍ ഓരോ കാര്യത്തിന് നടന്നിരുന്നതൊന്നും ഒരിക്കലും മറക്കില്ല്ല.
അവസാനവര്‍ഷ മെക്കാനിക്കല്‍ എഞ്ചിനീയറിംഗ് വിഭാഗത്തില്‍ കുറച്ചുനാള്‍ പഠിപ്പിക്കുകയും, സജീഷ് പോയതിന് ശേഷം അവസാനവര്‍ഷ AEI Students ന്റെ Class Tutor ആവുകയും ചെയ്തു.
കഴിഞ്ഞ ഒരു വര്‍ഷത്തിനിടയില്‍, സംഭവിച്ച ഒരു ചെറിയ അപകടവും ഇപ്പോള്‍ ഓര്‍മ്മ വരുന്നു. ഒരു ദിവസം ഞാനും അപ്പുവും (ശരത് - എന്റെ Cousin ആണ്) കൂടെ ബൈക്കില്‍ വരുമ്പോള്‍ ഉണ്ടായ ഒരു അപകടം. എന്റെ ബൈക്ക് അപ്പുവാണ് ഓടിച്ചിരുന്നത്. ഓടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന വണ്ടിയുടെ മുന്‍പിലേയ്ക്ക് റോഡിന്റെ ഒരു വശത്തെ കുറ്റിച്ചെടികള്‍ക്കിടയില്‍ നിന്നും ഒരു കുറുക്കന്‍ (കുറുക്കനാണെന്ന് പിന്നീട് നാട്ടുകാര്‍ പറഞ്ഞപ്പോഴാണ് അറിഞ്ഞത്) ചാടി. വണ്ടി മറയുകയും അപ്പുവിന് സാരമായ പരിക്കുകള്‍ പറ്റുകയും ചെയ്തു. ഭാഗ്യത്തിന് എനിയ്ക്ക് കാര്യമായിട്ടൊന്നും പറ്റിയില്ല. വണ്ടിയ്ക്കും അല്‍പ്പം കേടുപാടുകള്‍ പറ്റി. അപ്പുവിന് ഒരു മാസത്തോളം വീട്ടില്‍ വിശ്രമിക്കേണ്ടി വന്നു.
മെയ് മാസത്തില്‍ ഇവിടെ ഞങ്ങള്‍ക്ക് വെക്കേഷന്‍ ആണ്. ആ സമയത്ത് NIT Calicut ല്‍ നടന്ന Faculty Development Program on Nano Electronics ല്‍ പങ്കെടുത്തിരുന്നു. എന്നെക്കൂടാതെ നിധിന്‍ സാര്‍, ദൃശ്യമിസ്സ്, പിഷാരോടി സാര്‍, ഷൈനു മിസ്സ്, ജിലു മിസ്സ് എന്നിവരും പങ്കെടുത്തിരുന്നു. ഏട്ടന് വെക്കേഷന്‍ ആയിരുന്നതിനാല്‍ ഞാനും നിധിന്‍ സാറും പിഷാരോടി സാറും ഏട്ടന്റെ കോട്ടേഴ്സില്‍ ആണ് താമസിച്ചത്. ഭക്ഷണം NIT യിലും. രണ്ടാ‍ഴ്ചത്തെ ആ പരിപാടി ഒരുപാട് നല്ല സുഹൃത്തുക്കളെ ഞങ്ങള്‍ക്ക് സമ്മാനിച്ചു. അതിനിടയില്‍ വയനാട്ടിലേയ്ക്ക് പരിപാടിയുടെ ഭാഗമായി വയനാട്ടിലേയ്ക്ക് ഒരു Trip ഉണ്ടായിരുന്നു. ഞാനും നിധിന്‍ സാറും അതിന് പോയിരുന്നു. മറ്റുള്ളവര്‍ക്ക് മറ്റെന്തോ അസൌകര്യങ്ങള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു. അവിടെ ചെന്നപ്പോള്‍ നാലാം സെമസ്റ്റര്‍ AEI ലെ Boys നെ അവിടെ വെച്ച് കണ്ടു. അവരെത്തന്നെ, അന്ന് വൈകുന്നേരം കോഴിക്കോട് ബീച്ചില്‍ വെച്ച് കണ്ടെന്ന് പിന്നീട് ദൃശ്യ മിസ്സ് പറഞ്ഞു.
മാനേജ് മെന്റും പ്രിന്‍സിപ്പാളും തന്നിരുന്ന സഹായങ്ങളും മറക്കുന്നില്ല. ടീച്ചര്‍മാര്‍ പ്രിന്‍സിപ്പാളുടെ റൂമിന്റെ മുന്നില്‍ കാത്തുനില്‍ക്കരുതെന്നും എന്താവശ്യം ഉണ്ടെങ്കിലും അനുവാദം ചോദിക്കാതെ തന്നെ കയറി വരാമെന്നും മുന്നിലെ കസേരകളില്‍ വന്നിരിക്കണം എന്നുമൊക്കെ പ്രിന്‍സിപ്പള്‍ സാര്‍ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.
കാലത്തിന്റെ ഓര്‍മ്മകളില്‍ ചിതലരിക്കാതെ, എക്കാലവും എന്റെ മനസ്സിന്റെ ആദ്യതാളുകളില്‍ തന്നെ ഈ ഒരു വര്‍ഷത്തിന് സ്ഥാനമുണ്ട്.
